طراحی به روش رترو

حمام ها علیرغم اینکه اغلب فضاهای ایستا و سنتی در خانه‌ها هستند، مطمئناً در طول سال ها دستخوش تغییرات قابل توجهی شده‌اند. در حالی که در دهه 1970از رنگ‌های پر جنب و جوشی مانند سبز و زرد خردلی برای سطوح داخلی حمام‌ها استفاده‌ می‌شد، دهه 80 کاشی‌های سرامیکی را در سایه‌های رنگ‌هایی آرام‌تر و پاستلی معرفی کردند. از سوی دیگر، در قرن حاضر طراحان به سطوح سفید و مرمری، روکش‌های براق صاف و وسایل نقره‌ای ایده‌آل روی‌‌ آوردند. با این حال، در زمانی که همچنان رنگ‌های بسیار روشن و مایل به سفید محبوب‌تر هستند طرح‌های جسورانه‌ای در حال احیا و ترکیب با عناصر معاصر دیده‌ می‌شود تا فضاهایی زیبا و در عین حال پر جنب و جوش ایجاد کنند. با مازستا همراه باشید و مطالب دنیای معماری را دنبال کنید.

طراحی به روش رترو دقیقا چیست؟

اساسا، اصطلاح رترو (Retro) در طراحی داخلی به احیای روندهای دهه 1950 تا 1980 و ترکیب آن‌ها در فضاهای مدرن – چه از طریق رنگ، لوازم جانبی، مبلمان یا اشکال و الگوهای هندسی اشاره دارد. با این وجود، این بدان معنا نیست که طرح ها باید قدیمی یا قدیمی باشند، بلکه بر ترکیبی التقاطی از قدیمی و جدید اشاره دارد. به عبارت دیگر، در آغوش گرفتن یک ظاهر مدرن با احساس یکپارچه‌سازی که نوستالژی خاصی را منتقل می‌کند. امروزه، این نسخه مدرن شده از یکپارچه‌سازی با سیستم تعامل، در میان صاحبان خانه‌ها که جذب زیبایی‌شناسی منحصر به فرد و بازیگوشی چنین طرح‌هایی می‌شوند که از بوم سفید کلاسیک فرار می‌کند، محبوب است. از وسایل کلاسیک گرفته تا دیوارهای طرح‌دار رنگارنگ، بسیاری از عناصر طراحی گذشته را می‌توان در حمام گنجاند تا به این سبک معاصر دست یافت.

کاشی و سرامیک رنگارنگ

هیچ چیز مانند رنگ‌های تند، چه در کف، دیوار، سینک، توالت یا وان حمام، فریاد نمی‌زند. رنگ‌های پاستلی پر‌جنب و جوش مانند آبی مایل به خاکستری، نعنایی و هلویی همگی در سرتاسر حمام‌های دهه 80 ظاهر شدند و با ترکیب رنگ‌های به ظاهر ناسازگار، فضایی مفرح را ایجاد کردند. اگرچه این پالت رنگی در دهه 90 از مد افتاد، به نظر می‌رسد که در حال بازگشت است. اما، حمام‌های مدرن به‌جای اینکه فضاهای کاملاً اشباع شده از رنگ‌ها باشند، بیشتر رنگ‌ها را به شکل کاشی‌های سرامیکی ترکیب می‌کنند .

کاشی‌های سرامیکی به‌خاطر تطبیق‌پذیری و بی‌زمان بودنشان، دهه‌هاست که در حمام استفاده می‌شوند. این‌ها جدا از دوام و سبک وزن بودن، دارای طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها، اندازه ها، پرداخت‌ها و الگوها هستند که انعطاف‌پذیری طراحی بالایی را برای چیدمان‌ها و برنامه‌های مختلف ارائه می‌دهند. بنابراین، آن ها را می‌توان با توجه به دکوراسیون مورد نظر فضا سفارشی کرد و این سبک یکپارچه‌سازی با سیستم‌ تعامل مدرن را ممکن می‌کند.

وسایل پررنگ با متریال‌های متالیک

هنگامی که صحبت از وسایل حمام می‌شود، مفاهیمی مانند “پر جنب و جوش” یا “جسورانه” بلافاصله به ذهن خطور نمی‌کند. اما، روند رو به رشد ساخت وو استفاده‌ی سینک‌ها و وان‌های رنگارنگ با لهجه‌های متالیک طلایی احتمالاً آن را تغییر خواهد داد. با الهام از دهه‌های ۵۰ و ۶۰، رنگ‌هایی مانند صورتی حبابی و فیروزه‌ای به طرح‌ها بازمی‌گردند و با فرم‌های مدرن و مینیمال ترکیب می‌شوند.

وسایل کرومی مدت‌هاست که در طراحی‌های مدرن حمام غالب بوده‌اند و برنج صیقلی یا طلایی دهه‌های گذشته پشت سر گذاشته‌ شده‌اند. اما امروزه رنگ‌های طلایی با الهام از رنگ‌های قدیمی دوباره ظاهر شده‌اند، چه در برنز شامپاین یا طلایی براق – و چه در رنگ‌های طبیعی، مات یا براق. استفاده از طلایی، به عنوان مثال، در شیرآلات، دوش‌ها و لوازم جانبی وجود دارد که همراه با محیط‌های رنگارنگ، حس یکپارچه‌سازی با ترکیبی مدرن را منتقل می‌کنند.

الگوهای پرجنب و جوش منحصر به فرد

طراحی داخلی در دهه 60 با بافت های رسا، اشکال هندسی و رنگ‌های پر کنتراست از جنبش پاپ‌آرت الهام‌ می‌گرفت. بنابراین، شاهد حضور دیوارهایی با طرح‌های پر جزییات و کاشی‌ها و کاغذ دیواری‌هایی از این دست بودیم.

امروزه شاهد احیای این الگو در حمام‌های مدرن هستیم که شکل‌های منحصر به فرد و طرح‌های رنگی یکپارچه‌سازی را با هم ترکیب می‌کنند.

درست مانند مد، گرایش‌های طراحی همیشه بازمی‌گردند. اما برای زنده ماندن، باید آن‌ها را دوباره تفسیر کرد، تازه کرد و با عناصر مدرن ترکیب کرد. در مورد حمام‌ها، نکته کلیدی در ایجاد تعادل میان روندهای یکپارچه‌سازی با سبک‌ها و پیکربندی‌های مینیمالیستی و معاصر نهفته است. فقط از این طریق می‌توانند منحصربه‌فرد و الهام‌گرفته از قدیمی باشند، اما همچنان برای ساختمان‌های به‌روزتر مناسب باشند.