طراحی داخلی هتل قدیمی اونتاریو را از تخریب نجات داد

استودیوی تورنتویی Giannone Petricone Associates یک دهه را صرف بازسازی یک هتل فرسوده در انتاریو کرده است و گذشته و حال ساختمان را از طریق جزئیات طراحی تحت تأثیر منطقه به هم پیوند داده است. هتل رویال در پیکتون، شهری در شهرستان پرنس ادوارد (PEC) که در نزدیکی سواحل دریاچه انتاریو قرار دارد، زمانی که خانواده سوربارا آن را در سال 2013 خریداری کردند، وضعیت بدی داشت. با مازستا همراه باشید تا جزییاتی از طراحی داخلی هتل قدیمی اونتاریو را در اختیارتان قرار دهیم.

طراحی داخلی هتل قدیمی اونتاریو

مالکان جدید Giannone Petricone Associates (GPA) را استخدام کردند تا آنچه را که می توانستند از ساختمان موجود که برای اولین بار در سال 1879 تکمیل شد نجات دهند و آن را به اقامتگاه های امروزی تبدیل کنند.
تیم هتل می گوید: «پلکان مرکزی آن با فرشی سرسبز از خزه سبز پوشانده شده بود و در اوایل مرحله برنامه ریزی، سقف فرو ریخت.

اما خانواده متعهد شدند که ملک را بازسازی کنند و آن را به عنوان پیوندی برای مردم محلی و مهمانان منطقه به زندگی بازگردانند. معماران توانستند سه تا از دیوارهای آجری اصلی را نجات دهند و در داخل آنها یک کافه، سه بار، یک رستوران با غذاخوری عالی ایجاد کردند؛ و همینطور اسپا، باشگاه بدنسازی و سونا.

یک تراس با طراحی منظر، مشرف به بار چهارم و یک پاسیو آجری با صندلی‌های استراحت است، در حالی که یک استخر روباز با ردیفی از تخت‌خواب‌های کابانا در آن طرف قرار دارد. در مجموع 33 اتاق مهمان موجود است: 28 اتاق در ساختمان اصلی هتل سه طبقه و پنج سوئیت دیگر در یک اصطبل بازسازی شده به نام The Royal Annex.

برای فضاهای داخلی، GPA بر روی هتل‌های راه‌آهن ویکتوریایی تمرکز کرد و عناصر فرمی سنتی بریتانیا را با پایداری معماری روستایی ترکیب کرده است. پینا پتریکون، مدیر GPA، می گوید: «رویال به گونه ای طراحی شده است که یک تجربه سفر باشد در حالی که عمیقاً در بافت محلی ریشه دارد. تجربه از تضاد باردار بین عناصر “نجیب” و “حقیقی” سود می برد.»

در لابی، میز پذیرش با طرحی گلدار محاط شده است و یک سیستم قفسه بندی چوبی یک بوتیک را تشکیل می دهد که اقلام فروش را به نمایش می گذارد. پانل های تنبور ناحیه نوار مجاور را خط می کشند، که به سالنی منتهی می شود که در آن گچ کاری های مواج و نرم یک شومینه را قاب می کند.

انواع طرح‌های شطرنجی و تارتان در فرش‌های راهرو، کاشی‌های موزاییک حمام و سر تخته‌های متقاطع دیده می‌شود. روزت های سقفی در سرتاسر فضاها به گونه ای طراحی شده اند که قارچ ها و امواج آب را تقلید کنند. پتریکون می گوید: «ما می خواستیم لحظاتی را در هتل داشته باشیم که کمی بی معنی بود.رویال در مورد فرار است، و تحقیقات ما در مورد تاریخچه هتل نشان داد که این هتل همیشه یک مکان عجیب و غریب بوده است.»

برای مقالات بیشتر میتوانید به بخش دنیای معماری در وبسایت ما مراجعه کنید.