زیبایی‌شناسی پسا انسان در معماری

نوآوری در صنعت معماری هرگز به اندازه این لحظه شایع نبوده است. ظهور هوش مصنوعی (AI) در معماری – اولین روش طراحی واقعی قرن بیست و یکم – نحوه تصور و طراحی ساختمان‌ها را تغییر می‌دهد. مولدهای تصویر هوش‌مصنوعی مانند Midjourney و  DALL-E  راهی کارآمد و کاوشگرانه برای درک مفاهیم معماری ارائه می‌دهند. این تصاویر که در کمتر از 5 دقیقه تولید شده‌اند، زیبایی‌شناسی طراحی جالبی را نشان می‌دهند که در حال ظهور است. در مصاحبه‌ای با ماتیاس دل کامپو (Matias del Campo)، فرضیه‌ای را مطرح می‌کند که آینده زیبایی شناسی معماری چگونه خواهد بود. با مازستا همراه باشید تا جزییاتی از زیبایی‌شناسی پسا انسان در معماری را در اختیارتان قرار دهیم.

در مقایسه با بیشتر رشته‌های حرفه‌ای، صنعت ساخت و ساز به طرز چشمگیری در پذیرش فناوری عقب مانده است. اتفاقی که تابستان گذشته افتاد دل کامپو را غافلگیر کرد – انفجار مولدهای تصویر هوش مصنوعی در رشته معماری – این ابزار فوراً برای بسیاری از معماران کاربردی و جذاب به نظر رسید، و در نتیجه شاهد خیلی عظیمی از رندرهای ذهن‌افکن در رسانه‌های اجتماعی بودیم.

دل کاپو می گوید: مسلماً یک زیبایی‌شناسی بدیع در حال تکامل است، چیزی که می‌توانیم آن را زیبایی‌شناسی پسا انسان بنامیم.

ماتیاس دل کامپو معمار، طراح و یکی از بنیانگذاران SPAN ، دانشیار کالج معماری و شهرسازی تاوبمن و یکی از اعضای هیئت علمی وابسته به میشیگان رباتیک، علوم کامپیوتر، و علم داده است. در مصاحبه‌ی پیش رو دل کامپو بینش خود را در مورد معماری دیجیتال، فرهنگ انسانی و دفاتر طراحی به اشتراک می گذارد.

منظور شما از اصطلاح پساانسان چیست ؟ طراحی پسا انسان چیست ؟

اکثرا با فرض اینکه “پس از انسان” معنای اصطلاح “پسا انسان” است گیج می‌شوند، اما این تعریف از مفهوم اصلی دور است. پسا انسان به عصری اطلاق می‌شود که ما در حال ورود به آن هستیم و در آن عاملیت انسان‌ها زیر سوال می‌رود. بازیکنان دیگری وجود دارند که به انسان‌ها کمک می‌کنند خلاق باشند و توانایی‌های خود را گسترش دهند، هوش مصنوعی نمونه‌ای از آن است. در این دوره، تاریخ شاهد تغییر شیوه زندگی ما خواهد بود. این تغییر شیوه‌ی زندگی بر هر زمینه خلاقانه مانند نقاشی، موسیقی و معماری تاثیر می گذارد. ایده یادگیری‌ماشین و هوش مصنوعی از رفتار انسان و گسترش توانایی‌های خود به عنوان یک انسان به ما این امکان را می‌دهد که بخشی از اکولوژی پسا انسان باشیم.

زیبایی شناسی پس از انسان که در تصاویرMidjourney  یا DALL-E دیده می‌شود، از حریم اراده منحصر به فرد انسان بیرون نمی‌آید، بلکه از مجموعه داده‌های مشترک بیش از پنج میلیارد تصویر ناشی می‌شود. این شامل ورودی‌های مشترک از انسان و هوش‌مصنوعی است. این فناوری به ما اجازه می‌دهد تا لایه‌های زیادی از فرهنگ بشری را از امروز تا اولین تصویر موجود مورد بازجویی قرار دهیم. ما کل تاریخ معماری را در اختیار داریم و یک سیستم یادگیری برای کمک به کشف آن داریم. چیزی که من را مجذوب خود می‌کند فضای پنهانی است که در بین این مجموعه عظیم از نقاط داده وجود دارد. درست همانطور که ماه را با جزئیات بیشتر با تلسکوپ می‌بینیم، هوش‌مصنوعی نیز تصاویر جدیدی را که از این فضای نهفته می‌آیند، آشکار می‌کند. این بدان معنا نیست که ما چیز جدیدی ساخته‌ایم، فقط چیزی است که هنوز ندیده‌ایم.

اگر تصاویر تولید شده از داده‌های موجود مشتق شده باشند، آیا زمینه‌ای برای اصالت در طراحی وجود دارد؟

ایده “جدید” بودن یک سوال فلسفی است، آیا چیزی به نام اصالت وجود دارد؟ راه‌های مختلفی برای مشاهده چیزهای جدید وجود دارد. اگر یک جفت کفش بخرم، نو هستند. اگر زبان معماری جدیدی ابداع کنم، پاسخ پیچیده‌تر است. با هوش‌مصنوعی، همیشه یک سوال در مورد تقلید، کپی کردن، تکرار و الهام وجود دارد. هوش مصنوعی به داده‌های موجود متکی است و ایجاد چیزی منحصر به فرد جدید از آن بسیار مشکوک است. برای ایجاد چیزی بدیع، شبکه‌های عصبی روشی در هوش‌مصنوعی که به رایانه‌ها می‌آموزد مانند انسان‌ها داده‌ها را پردازش کنند. باید از داده‌هایی که در آن خوب نیستند، برون‌یابی کنند. شبکه‌های عصبی در درون یابی بین داده‌ها برای تقلید از اطلاعات و ایجاد چیزی مشابه عالی هستند.

مولدهای تصویر هوش مصنوعی به جای طراحی ساختمان از درون به بیرون، ابتدا تصویر نهایی را ارائه می‌دهند. آیا استفاده گسترده از این ابزار روش‌های طراحی سنتی را تغییر می‌دهد؟ 

در این برهه از زمان، تولیدکنندگان تصویر هوش‌مصنوعی در حال ایجاد طرح‌هایی برای پروژه های احتمالی هستند. ما به طور کامل فرآیند طراحی را تغییر می‌دهیم و با تولید رندرهای خارق‌العاده‌ای شروع می‌کنیم که مشتریان توسط آن‌ها جذب می‌شوند و فقط با اجرای پروژه برای مطابقت با تصویر به چالش کشیده می‌شوند. در حال حاضر، به نظر یک فرآیند طراحی از بالا به پایین است، اما در واقع یک رویکرد از پایین به بالا است زیرا تصویر تولید شده به طور کامل طراحی نشده است. ما می‌توانیم از تصاویر برای تجسم سریع ایده‌ها و جستجوی الهام در هنگام روی تخته طراحی استفاده کنیم. به زودی، آموزش یک شبکه عصبی برای شناسایی ویژگی‌های معماری در یک تصویر، مانند پنجره‌ها یا فضاها، امکان‌پذیر خواهد بود. این می‌تواند به ما اجازه دهد تا نقشه‌های دقیقی را از یک رندر موجود ایجاد کنیم.

زیبایی‌شناسی معماری در آینده توسط چه چیزی دیکته می‌شود؟ 

چیزی که ما با هجوم رندرهای معماری تولید شده توسط هوش مصنوعی می بینیم، تمایل مردم به ایجاد چیزی پیچیده بدون نیاز به مدل‌سازی آن است. این تصاویر در اولین نگاه قابل تشخیص به نظر می‌رسند، از نظر فرم و زیبایی شناسی مشابه ساختمان‌هایی که هر روز می‌بینیم. با این حال، برخی از عناصر وجود دارند که به اندازه کافی عجیب و غریب هستند تا ما را تحریک کنند تا دوباره به تصویر نگاه کنیم. این ماشین‌ها در تشخیص و کنار هم قراردادن ویژگی‌ها به روشی قابل توجه عالی هستند.

وقتی در مورد طراحی پسا انسان صحبت می‌کنم، اصطلاحات «بیگانگی» و «آشنایی زدایی» را زیاد ذکر می‌کنم. من فکر می‌کنم اینجا جایی است که با زیبایی‌شناسی رو به رو می‌شویم. زیبایی‌شناسی پسا انسان به درک انسانی ما از آنچه ما فکر می‌کنیم معماری است می‌پردازد، در حالی که همزمان آن را برای خلق ایده‌ای جدید تغییر می‌دهد. یک فرهنگ کامل از استفاده از این مجموعه ابزار جدید پدیدار می‌شود. من علاقه‌مند به کشف زیبایی‌شناسی اولیه قرن بیست و یکم هستم که از تاریخ آگاه شده است، بدون تقلید از آن.