قوس در طراحی داخلی چیست و چه تاثیری بر معماری دارد؟ (بخش اول)

اگرچه استفاده از طاق ها در معماری به هزاره دوم قبل از میلاد برمی گردد، اما رومی ها بودند که آن ها را به عنوان یک عنصر مهندسی و نماد پیروزی های نظامی، که اکنون بیش از حد به عنوان طاق های یادبود می بینیم، محکم کردند. مدت کوتاهی پس از آن، تمدن ها و فرهنگ های مختلف این طاق را برای اهداف خود پذیرفتند و نیازهای ساختاری و زیبایی شناسی را به هم پیوند زدند. در این مقاله، ما به چگونگی تکامل قوس ها از عناصر ساختاری قابل توجه به جزئیات تزئینی فریبنده نگاه می کنیم. با مازستا همراه باشید تا با جزییات بیشتر بگوییم قوس در طراحی داخلی چیست و چه تاثیری بر معماری دارد.

مشابه نحوه تکامل عملکرد طاق ها در طول سال ها با تمدن های مختلف، شکل آن نیز تغییر کرد. رومی ها از طاق نیم دایره ای برای پل ها و سازه های بزرگ خود استفاده می کردند، در حالی که عباسیان (خلافتی که بر نواحی عرب، ایرانی و بین النهرینی حکومت می کرد) طاق نوک تیز را انتخاب کردند که آغازگر اشاره آن به دین و عظمت بود. پس از استفاده از آن ها در مساجد، طاق های نوک تیز به طور گسترده در کلیساهای اروپای قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفتند و به طاق تبدیل شدند و دو عنصر اساسی طراحی در معماری گاثیک را تشکیل دادند. قوس‌های قطعه‌ای در قرون وسطی معرفی شدند و پل‌ها را برای قابلیت‌های باربری بهینه‌سازی کردند. قرن ۱۹ و ۲۰ شاهد استفاده از طاق‌های کاتناری بود که طاق را از یک شاهکار ساختاری به یک شاهکار معماری ارتقا داد، همانطور که به طور گسترده در معماری گائودی دیده می‌شود. به سرعت با پیشروی به سمت دوران مدرن، طاق‌ها بیشتر مورد کاوش و دستکاری قرار گرفته‌اند و سبک‌ها و عملکردهای جدید متعددی را اتخاذ کرده‌اند.

ساختار

از زمان‌های قدیم، سنگ‌تراش‌ها از توانایی‌های ساختاری طاق‌ها استفاده کرده و سازه‌های یادبودی ساخته‌اند که تا به امروز پابرجاست. از نظر مهندسی، قوس ها به دلیل اینکه می توانند با مواد کوچکتر مونتاژ شوند و می توانند دهانه های وسیع تری را بپوشانند، نسبت به لنگه ها و تیرهای افقی مزیت بیشتری دارند. دلیل این امر این است که فشاری که به سمت پایین حرکت می کند، ووسواها (سنگ هایی که شکل قوس را تشکیل می دهند) را به سمت تکیه گاه های عمودی حجیم، به جای بیرون، به همدیگر و به سمت پایین هل می دهد. در مورد تکیه‌گاه‌ های عمودی باریک تر، ردیف های تکراری قوس ها و تکیه گاه های عمودی آن ها به طور متوالی در یک راستا قرار می گیرند و اجازه می دهند وزن تحمیل شده در بین طاق ها (سری قوس ها) توزیع شود. امروزه، پروژه‌های استفاده مجدد تطبیقی ​​شاهد بازسازی این طاق‌ها بودند و طاق‌ها شاهد حفظ اهداف ساختاری آن‌ها، اما با پوشش معاصر اصلاح‌شده بودند.

دهانه‌های نما

چندین پروژه استفاده مجدد تطبیقی ​​شکل درها و پنجره های قوسی خود را دست نخورده باقی گذاشتند و پل تاریخی را با معاصر پیوند دادند. این تطبیق سبک طراحی قدیمی و جدید تعادلی را بین ویژگی‌های سنتی که گرما و آشنایی را می‌تاباند و عناصر مدرنی که لبه و پویایی می‌تابد ایجاد می‌کند. از آنجایی که معماری مدرن ساختارهای هندسی مینیمال و خطی را در بر می گیرد، افزودن بازشوهای قوسی، کنتراست بصری ایجاد می کند و نما و ساختار را به طور کلی متحرک می کند. در برخی از پروژه های مسکونی، معماران پنجره ها و درهای قوسی را به عنوان “رویکرد دوستدار کودک، افزودن انحنا به دیوارها و یک پنجره قوسی برای هر کودک” توصیف کردند.